Share

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ - ΑΙΓΑΙΟ

Παρασκευή, 22 Οκτωβρίου 2010

Αιγαίο: Πάγωσαν οι διμερείς, μένει η ανίερη συμμαχία ΝΑΤΟ-Τουρκίας

Bookmark and Share
Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
Η κυβέρνηση υπαναχώρησε χθες από τις παράπλευρες διμερείς διαπραγματεύσεις, που δέχτηκε να ξεκινήσει τον περασμένο Ιούνιο με την Τουρκία, με στόχο να «μειωθεί η ένταση» στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

Αφορμή για τη δημοσιοποίηση των παράλληλων επιμέρους διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους δύο γεν. γραμματείς των ΥΠΕΞ, αλλά και του περιεχομένου τους, υπήρξε χθεσινό δημοσίευμα, με την κατακλείδα ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε ανάψει αρχικά το πράσινο φως, τώρα έδειξε «κόκκινο» στη διαδικασία αυτή.

Το περιεχόμενο των παράπλευρων διαπραγματεύσεων αυτών είχε αντικείμενο «τουρκικές προτάσεις» για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, μέσω ενός «Κώδικα καλής συμπεριφοράς» που θα μείωνε τις ελληνικές αναχαιτίσεις στο Αιγαίο με αντάλλαγμα τη μείωση των τουρκικών υπερπτήσεων σε ελληνικά νησιά.

Φέτος την Ανοιξη
Στην πραγματικότητα η ιδέα αυτής της παράπλευρης διμερούς συνεννόησης για το Αιγαίο έχει τις ρίζες της στις αρχές της άνοιξης του 2010, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες πληροφορίες -τις οποίες είχε καταγράψει η «Ε»- περί προώθησης συμφωνίας με την Τουρκία, «βάσει της οποίας το ανατολικό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, εντός του FIR Αθηνών, θα μετατραπεί σε περιοχή αποφυγής έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία...».

Οι συναντήσεις, που διεκόπησαν τώρα, αφορούσαν ακριβώς αυτό το περιεχόμενο και μάλιστα κατά τρόπο συγκεκριμένο, για την επίτευξη μιας συμφωνίας «μείωσης της έντασης» ανάμεσα στις δύο πλευρές, αλλά σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.

Η επιχειρηθείσα «διαπραγμάτευση» Αθήνας - Αγκυρας οδηγούσε κατ' ουσίαν στην επιβεβαίωση παραχωρήσεων προς την Τουρκία που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη, χωρίς η παρούσα κυβέρνηση να αντιδρά ακόμα και σήμερα:

Από το δραματικό θανατηφόρο ατύχημα Ηλιάκα στην Κάρπαθο το 2006, σιωπηλά αλλά σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλαξαν πολιτική και με συγκεκριμένες «σιωπηλές» διαταγές οι ελληνικές αναχαιτίσεις περιορίστηκαν σε αριθμό και σε ποιότητα ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ αντιθέτως αυξήθηκαν οι τουρκικές υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά αμφισβητώντας εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία επί αυτών. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή η Αθήνα επιχειρεί να πείσει ότι γίνονται διαπραγματεύσεις και γι' αυτές τις αναχαιτίσεις που έχουν απομείνει.

Η ουσιαστική αλλαγή και δυσμενέστατη για την Ελλάδα επήλθε τον Αύγουστο του 2006, όταν το ΝΑΤΟ (όπως κατ' επανάληψη έχει αναφέρει η «Ε») με δύο διαταγές (SHAPE Aegean Islands Policy και Standard Operating Procedure) απαγόρευσε σε ελληνικά αεροσκάφη να πετούν υπεράνω ή να προσγειώνονται στα ακόλουθα νησιά: Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο.

ΝΑΤΟ: Οριο ο 25ος
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, με την απαγόρευση πτήσεων το ΝΑΤΟ καθορίζει ότι τα νησιά ανατολικά από τον 25ο μεσημβρινό δεν έχουν ελληνική κυριαρχία.

Ετσι, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που τα ελληνικά μαχητικά πετάνε ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ κατά κανόνα αναχαιτίζονται από τα τουρκικά, με το αιτιολογικό ότι παραβίασαν τις διαταγές του ΝΑΤΟ ή η Αγκυρα εκδίδει ανακοίνωση ότι τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την κυριαρχία της Τουρκίας, σε συγκεκριμένα ελληνικά νησιά.

Η κυβέρνηση ουδέποτε έφερε το θέμα της απαράδεκτης αυτής πολιτικής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στη Συμμαχία, ώστε να ανατραπεί αυτή η ανίερη συμμαχία ΝΑΤΟ - Τουρκίας.

Δεν το έπραξε ούτε και χθες κατά τις συναντήσεις των ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ με τον γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Δεκέμβριο, όπου εκεί μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο θέμα.

Αντιθέτως οι δύο υπουργοί εξέφρασαν χθες την πλήρη συμφωνία τους με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και δεν εξέφρασαν την παραμικρή δυσφορία τους, ούτε άφησαν ανοιχτό περιθώριο μη συμφωνίας, αν δεν διορθωθεί η απαράδεκτη από το 2006 πολιτική του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Και όλα αυτά, τη στιγμή που άλλες χώρες (π.χ. Τουρκία, Πορτογαλία κ.ά.) απειλούν με βέτο το νέο δόγμα, αν δεν ικανοποιηθούν επί μέρους αιτήματά τους. *

Print this post


Πηγή:  http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/10/blog-post_1404.html#ixzz138WTOMsk

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ- ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (Συνέντευξη-Βίντεο): Κάντε κλικ στην επόμενη διεύθυνση
http://vimeo.com/10329059

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ:  Κάντε κλικ στην επόμενη διεύθυνση
http://1453-2009.pblogs.gr/2010/10/h-omilia-toy-basileioy-markezinh-gia-thn-exwterikh-politikh-bint.html

ΚΑΨΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ- Επιστολή στα Επίκαιρα για Α. Παπανδρέου

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

του Γιάννη Καψή


Κύριε διευθυντά,
Αν όντως ισχύει ότι το ανάστημα των μεγάλων μετριέται στη σκιά τους, μια ακόμη συμβολή στην αναγνώριση της μεγαλοσύνης του Ανδρέα Παπανδρέου το άρθρο του φίλου –κατά τα άλλα– Σεραφείμ Φυντανιού.
Ίσως δεν θα χρειαζότανε απάντηση, αν οι παρατηρήσεις του δεν συνέπιπταν με μια γενικότερη τάση αποδόμησης της μεγαλοσύνης του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου.
Του θυμίζω μερικές λεπτομέρειες που σκόπιμα λησμονεί.
- Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» δικαιώθηκε:
• Στο μακελάρισμα της Βαλκανικής για την εξασφάλιση ζωνών επιρροής των καπιταλιστικών χωρών.
• Στην «Καταιγίδα της Ερήμου» για τα πετρέλαια της Βασόρας και του Κουρδιστάν.
• Στη συνεχιζόμενη αιματοχυσία του Αφγανιστάν.
• Στην ισορροπία του πυρηνικού τρόμου με αντικειμενικό σκοπό την υπονόμευση της σοβιετικής οικονομίας.
Η ΕΟΚ, σήμερα ΕΕ, ακολούθησε δουλικά τον έτερο του συνδικάτου με σημαιοφόρο τον Μπλερ.
Η Ελλάδα του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν πήρε μέρος σε τέτοιες περιπέτειες, αλλά:
• Αποχώρησε από τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ.
• Έκλεισε το Αιγαίο για ασκήσεις που υπογράμμιζαν τις τουρκικές επιδιώξεις.
• Εγκαινίασε την αντιπυραυλική της πολιτική και έδιωξε τα πυρηνικά όπλα από το έδαφός της.
Αλλά και το «Έξω από την ΕΟΚ» δικαιώθηκε. Του θυμίζω ιστορική συνέντευξη του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου προς τον γράφοντα πριν αναλάβει την εξουσία που τόνισε κατά λέξη: «Όταν έλθει η στιγμή να επιλέξουμε, θα κρίνουμε τι μας συμφέρει περισσότερο, να μείνουμε ή να φύγουμε». Και όταν ήλθε η στιγμή έθεσε ως όρο παραμονής τα περίφημα Μεσογειακά Προγράμματα που μετονομάστηκαν σε «πακέτα Ντελόρ». Μέσα σε λίγα χρόνια η ψαλίδα  ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και το Νότο είχε κλείσει σε σημαντικό βαθμό.
Η Ελλάδα της Αλλαγής ήταν η μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ο εκσυγχρονισμός, η αντεπανάσταση. Η εγκληματική ισοτιμία της δραχμής προς το ευρώ – μάρκο, ο φόρος υποτέλειας στη γερμανική οικονομία που μας οδήγησε στο Μνημόνιο.

Υ.Γ.: Θα μπορούσαν να λεχθούν και λίγα λόγια για τον Κάστρο. Η Κούβα δεν εξάγει σήμερα μόνο τη δυστυχία που περιγράφει, και πολύ σωστά, ο Γκουτιέρες. Εξάγει και εκατοντάδες υψηλής εκπαίδευσης γιατρούς και δασκάλους που έχουν αλλάξει το κλίμα και είναι η πρώτη φορά που η Λατινική Αμερική έχει πάψει να είναι η «πίσω αυλή» των ΗΠΑ.
Γ.Κ.


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

HighTV - Επέκταση της ισχύος του Διεθνούς Δικαίου (Καμπάλα, 2010)

ΠΗΓΗ: High T.V. http://www.high.gr/indexold.asp (Ενημέρωση:  Δευτέρα  6/7/2010 10:45:50 AM)
Οι Ειδήσεις μας     Διεύθυνση Ενημέρωσης Κ.Χούντας      
Συντάκτης ειδήσεων: Ελευθερία Ντάλλα


    Ο ανταποκριτής μας στην Γενεύη Νίκος Καλογερόπουλος μεταδίδει: Στην Καμπάλα της Ουγκάντα πάνω από 100 έθνη συμμετέχουν σε Συνέλευση για επέκταση της ισχύος του Διεθνούς Δικαίου. Αμφισβητούμενο θέμα είναι αν θα περιληφθεί στο πρόγραμμα το «έγκλημα της επιθέσεως» ακόμη και κατά το δόγμα του «προληπτικού πολέμου», και όχι μόνον τα εγκλήματα που διεξάγονται κατ’ αυτόν. Το ένα θα αφορά π.χ. περιπτώσεις όπως η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, το άλλο περιπτώσεις του, κατά την θεωρία του Bush και του Blair, «προληπτικού» πολέμου όπως η εισβολή στο Ιράκ ή ενδεχομένως εναντίον του Ιράν. Μερικές από τις 111χώρες που έχουν υπογράψει για την σύσταση του Διεθνούς Δικαστηρίου Εγκλημάτων Πολέμου, όπως είναι η Γερμανία και άλλες μικρές χώρες ευνοούν την προτεινόμενη διάταξη. Εναντίον όμως είναι η Βρετανία και η Γαλλία με το επιχείρημα ότι «πολιτικοποιεί» το Δικαστήριο. Όπως είναι γνωστόν οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν έχουν υπογράψει την Συνθήκη για το Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, διότι θέλουν να διατηρήσουν το προνόμιο των εγκλημάτων και να αποτρέψουν δίκες εναντίον Αμερικανών ή Κινέζων υπηκόων. Επομένως στην Συνέλευση της Ουγκάντα εφ’ όσον συμμετέχουν δεν θα έχουν ψήφο αλλά θα έχουν επιρροή στο παρασκήνιο. Όπως έχει τώρα το Δικαστήριο αυτό, το International Criminal Court, περιλαμβάνει τα εγκλήματα γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητος και εγκλήματα πολέμου για τα οποία οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρούν το προνόμιο ελευθέρας διεξαγωγής τους, ένα προνόμιο το οποίον έχουν ήδη εφαρμόσει και θα εφαρμόζουν. Σε αυτά, προτείνεται ως τέταρτο έγκλημα και το «έγκλημα επιθέσεως» δηλαδή βιαία εισβολή και «προληπτικός πόλεμος». Θα περιληφθεί στην Ατζέντα αλλά αμφισβητείται αν θα γίνει δεκτό από όλους τους Συνέδρους. Ο πήχυς είναι ψηλός διότι, όπως παρατηρείται, αυτός που ένα έθνος θεωρεί τρομοκράτη και εγκληματία, για ένα άλλο έθνος είναι εθνικός ήρως. Το αγκάθι είναι ότι προληπτικοί πόλεμοι, όπως η εισβολή στην Κύπρο ή στο Ιράκ και, ενδεχομένως, στο Ιράν ανάγεται στο δικαίωμα της αυτοάμυνας. Όπως πιστεύεται, η υποκρισία θα θριαμβεύσει και σε αυτό το Συνέδριο με πρωτοστάτη, όπως έχει ήδη καθιερωθεί, τις ΗΠΑ. Η υποκρισία αυτή εφαρμόζεται και στην περίπτωση της εισβολής της Τουρκίας, με την βοήθεια της Αγγλίας και του ΝΑΤΟ, στην Κύπρο όπου εγκλήματα για τα οποία το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης κατεδίκασε στον δι’ αγχόνης θάνατο τους ηγέτες της Γερμανίας, δεν συζητούνται από κανένα, ούτε καν από τις Ελληνικές και Κυπριακές κυβερνήσεις.